6 december middernacht - de meesten onder ons denken dan aan Sinterklaas, pakjes en chocolade ventjes, maar de het gros van de Belgische/Nederlandse trailrunners zit dan aan zijn pc om zich te verzekeren van deelname aan - naar mijn mening - Belgiës zwaarste trailrun: Le Grand Trail de Bouillon aka La Bouillonnante!! Binnen de paar uur is het maximum van de deelnemers bereikt. Zeer gegeerde wedstrijd - en terecht!!
Pas tijdens de inschrijving zag ik dat de keuze voor 104k er ook bij was omwille van de 10de verjaardag van dit spectaculaire event. Hip Hip ... Hoera! Even nog getwijfeld omdat het niet zo gek lang achter de Transgrancanaria was, maar kom, wie ni waagt... en hopla 104k met 4000Hm stonden gepland op 25 april 2015.
Wat me het meeste is bijgebleven van vorig jaar is THE WALL: een voor Belgische normen steile beklimming van een 500-tal meter (?) die het melkzuurgehalte tot ongekende hoogtes jaagt. De bergprijs die hier mee te winnen viel, kon me dik gestolen worden. Het was OP toen, en het was nog 14k sterven om het kasteel te bereiken. Dit klepperke ging ik nu voorgeschoteld krijgen na 90k, dus ja, ik was er niet 100% gerust in, alhoewel ik met de TGC massa's vertrouwen getankt heb!
Vrijdag volledig in teken van de wedstrijd. Eten en rusten. Net zoals voor de TGC wat proberen te slapen maar ook nu zat dat er niet in. Magnetrongehalte in de mobilhome lag veel te hoog. 19u borstnummer opgehaald, 20.15u beentjes omhoog voor een spannende aflevering van Thuis (waarin Sam te weten komt dat Simonneke haar moeder is - Zotjes!! :) :) Dan toch nog even kunnen slapen alvorens deel 2 van mijn +100k 3-luik aan te vatten. De start was helemaal achteraan het prachtige kasteel waar de sfeer werd verzorgd door een trommelgroepke die hun ding deden op verlichte tonnen. Leuke taferelen!!
Exact 0.00u vertrokken we met ruim 300 man onder luid gejuich en applaus de nacht in. Na een 3-tal km komen we op een eerste steile single trail waardoor het pak vrij snel stilstaat. Beetje frustrerend, maar uit ervaring weet ik dat hier de wedstrijd niet wordt gemaakt. Beter traag achteraan starten en stelselmatig inhalen dan snel starten en af en toe ingehaald worden - beter voor de moraal!! De eerste uren gaan vlotjes voorbij op een vrij afwisselend parcours, soms wat technische stukken, maar meestal goed beloopbaar. Door het nachtlopen herken ik bitter weinig van vorig jaar. Het blijft zo hard mijn ding niet, dat lopen in het donker!
Rond een uur of 3 besloten de weergoden zich te moeien en de hemelsluizen gingen open - hard. Tegen dat ik goed en wel mijn regenvestje aan had, was ik al drijfnat - great!! Dit heeft voor mij persoonlijk de wedstrijd enorm veranderd. Vooral mijn schoenkeuze bleek hierdoor de verkeerde te zijn. Ik trail bijna altijd met Salomon XT-6. Hier heb je 2 versies van: minder grip voor het hardere werk, en veel grip voor het zachtere, slijkerige werk. Hier stond ik dan met versie nummer 1 op weggetjes die in een mum van tijd spekglad werden. Al het rotswerk werd ook glibberig dus het was constant focussen niet op je muil te gaan!
Pas tijdens de inschrijving zag ik dat de keuze voor 104k er ook bij was omwille van de 10de verjaardag van dit spectaculaire event. Hip Hip ... Hoera! Even nog getwijfeld omdat het niet zo gek lang achter de Transgrancanaria was, maar kom, wie ni waagt... en hopla 104k met 4000Hm stonden gepland op 25 april 2015.
Wat me het meeste is bijgebleven van vorig jaar is THE WALL: een voor Belgische normen steile beklimming van een 500-tal meter (?) die het melkzuurgehalte tot ongekende hoogtes jaagt. De bergprijs die hier mee te winnen viel, kon me dik gestolen worden. Het was OP toen, en het was nog 14k sterven om het kasteel te bereiken. Dit klepperke ging ik nu voorgeschoteld krijgen na 90k, dus ja, ik was er niet 100% gerust in, alhoewel ik met de TGC massa's vertrouwen getankt heb!
Vrijdag volledig in teken van de wedstrijd. Eten en rusten. Net zoals voor de TGC wat proberen te slapen maar ook nu zat dat er niet in. Magnetrongehalte in de mobilhome lag veel te hoog. 19u borstnummer opgehaald, 20.15u beentjes omhoog voor een spannende aflevering van Thuis (waarin Sam te weten komt dat Simonneke haar moeder is - Zotjes!! :) :) Dan toch nog even kunnen slapen alvorens deel 2 van mijn +100k 3-luik aan te vatten. De start was helemaal achteraan het prachtige kasteel waar de sfeer werd verzorgd door een trommelgroepke die hun ding deden op verlichte tonnen. Leuke taferelen!!
Exact 0.00u vertrokken we met ruim 300 man onder luid gejuich en applaus de nacht in. Na een 3-tal km komen we op een eerste steile single trail waardoor het pak vrij snel stilstaat. Beetje frustrerend, maar uit ervaring weet ik dat hier de wedstrijd niet wordt gemaakt. Beter traag achteraan starten en stelselmatig inhalen dan snel starten en af en toe ingehaald worden - beter voor de moraal!! De eerste uren gaan vlotjes voorbij op een vrij afwisselend parcours, soms wat technische stukken, maar meestal goed beloopbaar. Door het nachtlopen herken ik bitter weinig van vorig jaar. Het blijft zo hard mijn ding niet, dat lopen in het donker!
Rond een uur of 3 besloten de weergoden zich te moeien en de hemelsluizen gingen open - hard. Tegen dat ik goed en wel mijn regenvestje aan had, was ik al drijfnat - great!! Dit heeft voor mij persoonlijk de wedstrijd enorm veranderd. Vooral mijn schoenkeuze bleek hierdoor de verkeerde te zijn. Ik trail bijna altijd met Salomon XT-6. Hier heb je 2 versies van: minder grip voor het hardere werk, en veel grip voor het zachtere, slijkerige werk. Hier stond ik dan met versie nummer 1 op weggetjes die in een mum van tijd spekglad werden. Al het rotswerk werd ook glibberig dus het was constant focussen niet op je muil te gaan!
Ik was toch weer blij dat het ochtend werd, dat het lampje weer uit mocht en dat het uiteindelijk toch gestopt was met regenen. We waren al effe bezig aan de lus van 48k die ze aan het parcours van de 56k geplakt hebben en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat deze niet echt een meerwaarde betekende aan deze trail. Niet echt veel hoogtemeters, weinig technische stukken en qua uitzicht en omgeving een beetje allemaal van hetzelfde. Alle km's zijn leuk meegenomen natuurlijk, maar een wow-gevoel kreeg ik er toch niet van. Wat me het meest is bijgebleven van deze lus waren verschillende omgekapte bossen, waar het lastig doorheen komen was en een schattig klein everzwijntje!
Vanaf hier werd het plezant. Ik maakte kennis met Nederlander Pascal, die frans sprak waar menige vlaming jaloers op zou zijn. We besloten een tijdje samen te lopen, iets wat toch een hemelsgroot verschil maakt in ultra's. Ok, ni makkelijk, maar als je allebei adaptable bent en je ongeveer hetzelfde tempo loopt, gaat het best vlot. Ervaringen werden uitgewisseld, toekomstplannen werden gesmeed :) en de km's gingen vlotjes vooruit zonder ons te vergalopperen. We wisten wat er nog moest komen!!!!
Vanaf het moment dat we terug op het parcours van de 56k kwamen - ong rond km 75 - begon het echte werk. 25k doorspekt met allerlei hindernissen: laddertjes, touwen, steile gladde beklimmingen en afdalingen, omgevallen bomen. Maar het hoogtepunt uiteraard THE WALL!!
Vanaf hier werd het plezant. Ik maakte kennis met Nederlander Pascal, die frans sprak waar menige vlaming jaloers op zou zijn. We besloten een tijdje samen te lopen, iets wat toch een hemelsgroot verschil maakt in ultra's. Ok, ni makkelijk, maar als je allebei adaptable bent en je ongeveer hetzelfde tempo loopt, gaat het best vlot. Ervaringen werden uitgewisseld, toekomstplannen werden gesmeed :) en de km's gingen vlotjes vooruit zonder ons te vergalopperen. We wisten wat er nog moest komen!!!!
Vanaf het moment dat we terug op het parcours van de 56k kwamen - ong rond km 75 - begon het echte werk. 25k doorspekt met allerlei hindernissen: laddertjes, touwen, steile gladde beklimmingen en afdalingen, omgevallen bomen. Maar het hoogtepunt uiteraard THE WALL!!
We namen onze tijd aan de bevoorrading vlak voor The Wall om wat te recupereren en krachten aan te vullen. Ons 'muurtje' lag er zwaar en muddy bij, maar bij mij persoonlijk ging hij een stuk beter dan vorig jaar. Meer ervaring, beter getraind en het gebruik van poles kan hier wel een verklaring voor zijn. Bij 'wandelaar' Pascal (inside joke :) ging het vanuit mijn standpunt precies toch ook naar behoren. Kreunen, puffen, afzien, maar blijven gaan met af en toe vloekje ertussen = The Wall !!
Na the wall heb je altijd dat gevoel van dat je het ergste heb gehad en dat de rest wel vanzelf zal gaan. Niet bij de Bouillonnante dus. Na ruim 90k met de nodige hoogtemeters is zelfs een verkeersdrempel geen lacherke meer! Maar we blijven pompen, mekaar oppeppen, de lopers van de 56k aanmoedigen die ons voorbijrazen met het nodige respect. Na nog verschillende ladderkes, een touwafdaling, 2 rivercrossings door de Semois bereiken we na 15u38 de finish aan het kasteel in Bouillon. Veel minder volk dan vorig jaar, maar daar zal het weer wel voor iets tussen zitten. Ultra/marathon nummer 22 is een feit!! #proud
Na the wall heb je altijd dat gevoel van dat je het ergste heb gehad en dat de rest wel vanzelf zal gaan. Niet bij de Bouillonnante dus. Na ruim 90k met de nodige hoogtemeters is zelfs een verkeersdrempel geen lacherke meer! Maar we blijven pompen, mekaar oppeppen, de lopers van de 56k aanmoedigen die ons voorbijrazen met het nodige respect. Na nog verschillende ladderkes, een touwafdaling, 2 rivercrossings door de Semois bereiken we na 15u38 de finish aan het kasteel in Bouillon. Veel minder volk dan vorig jaar, maar daar zal het weer wel voor iets tussen zitten. Ultra/marathon nummer 22 is een feit!! #proud
Conclusie
De Bouillonnante is ABSOLUUT een aanrader voor iedere trailrunner, maar ik persoonlijk zou de 104k hier niet meer doen omdat de lus van 48k net iets te weinig te bieden heeft in tegenstelling tot de 56k. Het contrast is te groot. Het is een goede organisatie, goede bevoorrading, uitstekende bepijling en Bouillon is gewoon een geweldig stadje om te vertoeven! I'll be back voor de 56k!!
De Bouillonnante is ABSOLUUT een aanrader voor iedere trailrunner, maar ik persoonlijk zou de 104k hier niet meer doen omdat de lus van 48k net iets te weinig te bieden heeft in tegenstelling tot de 56k. Het contrast is te groot. Het is een goede organisatie, goede bevoorrading, uitstekende bepijling en Bouillon is gewoon een geweldig stadje om te vertoeven! I'll be back voor de 56k!!
1ste plaats: Thomas Beirnaert - 11u14!!!