18/01/2015
Een doorsnee winteravond bij de Rottierskes thuis. Na de werkdag mijn standaard toereke afgelegd, gezellig gegeten, wat roefelen met de boys gevolgd door bad en bed, en dan ploffen papa en mama uitgeteld in de zetel. Toch nog effe FB checken: hopla, een notification van Utmb dat we 4 uur voor de deadline zitten van de inschrijvingen Utmb 2015. Had absoluut geen intentie om dit jaar af te zakken naar Chamonix, want had met GranCanaria en Bouillonnante al enkele serieuze wedstrijden op het programma staan. Toch maar even de inschrijvingen checken: UTMB 250% vol, CCC 200% vol, OCC 200% vol, TDS 70% vol??? Ook dit jaar is de TDS niet volledig uitverkocht op het grootste trailcircus ter wereld!! Alleen al om deze reden had ik mijn twijfels over deze wedstrijd. Volledig ONTERECHT zal achteraf blijken. Ik werp een blik over mijn schouder naar Leen en vraag haar al zwanzend of ze een tripje Chamonix terug ziet zitten, want nu inschrijven TDS is startzekerheid. Binnen de minuut kreeg ik een affirmatief (bedankt lieve schat!) en een uurtje later was mijn registration confirmed :-) Enkel nog een medisch bewijsje doorsturen van de sportarts en de registration is complete. Dit is dan ook meteen het enige minpunt aan de UTMB organisatie: ik had mij net volledig laten screenen om te kunnen deelnemen aan GranCanaria (127k - 8600Hm+), en dacht wel even dit medisch formulier te kunnen gebruiken voor de TDS. NIET dus - nieuwe afspraak, nieuw formulier, opnieuw kosten en tijd!! Grrr!! Hier moet de International Trail Running Association (ITRA) toch maar eens werk van maken om dit te reduceren tot 1x/jaar!
Een doorsnee winteravond bij de Rottierskes thuis. Na de werkdag mijn standaard toereke afgelegd, gezellig gegeten, wat roefelen met de boys gevolgd door bad en bed, en dan ploffen papa en mama uitgeteld in de zetel. Toch nog effe FB checken: hopla, een notification van Utmb dat we 4 uur voor de deadline zitten van de inschrijvingen Utmb 2015. Had absoluut geen intentie om dit jaar af te zakken naar Chamonix, want had met GranCanaria en Bouillonnante al enkele serieuze wedstrijden op het programma staan. Toch maar even de inschrijvingen checken: UTMB 250% vol, CCC 200% vol, OCC 200% vol, TDS 70% vol??? Ook dit jaar is de TDS niet volledig uitverkocht op het grootste trailcircus ter wereld!! Alleen al om deze reden had ik mijn twijfels over deze wedstrijd. Volledig ONTERECHT zal achteraf blijken. Ik werp een blik over mijn schouder naar Leen en vraag haar al zwanzend of ze een tripje Chamonix terug ziet zitten, want nu inschrijven TDS is startzekerheid. Binnen de minuut kreeg ik een affirmatief (bedankt lieve schat!) en een uurtje later was mijn registration confirmed :-) Enkel nog een medisch bewijsje doorsturen van de sportarts en de registration is complete. Dit is dan ook meteen het enige minpunt aan de UTMB organisatie: ik had mij net volledig laten screenen om te kunnen deelnemen aan GranCanaria (127k - 8600Hm+), en dacht wel even dit medisch formulier te kunnen gebruiken voor de TDS. NIET dus - nieuwe afspraak, nieuw formulier, opnieuw kosten en tijd!! Grrr!! Hier moet de International Trail Running Association (ITRA) toch maar eens werk van maken om dit te reduceren tot 1x/jaar!
Voorbereiding
Na de prachtige wedstrijd op GranCanaria lag de focus helemaal op de TDS. Nog wel een deel wedstrijden meegedaan: Grimace 80k, Bouillonnante 104k, Trail des Fantomes 75k. Zoveel mogelijk TDS-info vergaard bij de toppers die hem al achter de rug hadden, waaronder Marjolein Bil, een nederlandse topatlete, die enkele dagen geleden met een Big Smile de UTMB van haar bucket list heeft kunnen schrappen! Congrats Marjolein!! Van mijn Nederlandse vriend Pascal Smit heel wat nuttige tips gekregen omtrent de moeilijkste passages die je (MERCI Pascal!!) best nog in het daglicht kan doen.
Na de laatste intensieve trainingsweken - mijnterrils Genk, muur van Huy, training Spa, en de TDF - was ik klaar om te knallen in Chamonix!!!
Na de prachtige wedstrijd op GranCanaria lag de focus helemaal op de TDS. Nog wel een deel wedstrijden meegedaan: Grimace 80k, Bouillonnante 104k, Trail des Fantomes 75k. Zoveel mogelijk TDS-info vergaard bij de toppers die hem al achter de rug hadden, waaronder Marjolein Bil, een nederlandse topatlete, die enkele dagen geleden met een Big Smile de UTMB van haar bucket list heeft kunnen schrappen! Congrats Marjolein!! Van mijn Nederlandse vriend Pascal Smit heel wat nuttige tips gekregen omtrent de moeilijkste passages die je (MERCI Pascal!!) best nog in het daglicht kan doen.
Na de laatste intensieve trainingsweken - mijnterrils Genk, muur van Huy, training Spa, en de TDF - was ik klaar om te knallen in Chamonix!!!
2de jaar op rij Chamonix doet je alles veel rustiger en relaxter beleven. Oudste zoon Rik was mee van de partij, maar met spijt in het hart onzen Bob in Belgie moeten laten vooral voor onze eigen rust en de veiligheid van de mensen in Chamonix :-) Maandag geweldig dagje gehad: super gegeten (kaasfondue de Savoyard), onze Tsjechische vrienden opgezocht, wat gaan wandelen, en om exact 18:00 de start van de PTL: 300 teams van 2-3 atleten die binnen de 142 uur ruim 300k en 26000Hm+ moeten overwinnen!! Vertrekken in de pleurende regen is dan geen cadeau, maar dat kon blijkbaar hun pret niet bederven. HELDEN!!!!!
Dinsdag race-bib gaan ophalen (toch weer een anderhalf uurtje mee zoet geweest), wat rondgekuierd in Centre Chamonix, dat voor 1 week volledig is omgetoverd tot een trailparadijs. Wederom VISA mooi op de camping gelaten!! Voor de rest benen omhoog, carbo's stapelen, rusten en mentaal prepareren voor race-day!!
Dinsdag race-bib gaan ophalen (toch weer een anderhalf uurtje mee zoet geweest), wat rondgekuierd in Centre Chamonix, dat voor 1 week volledig is omgetoverd tot een trailparadijs. Wederom VISA mooi op de camping gelaten!! Voor de rest benen omhoog, carbo's stapelen, rusten en mentaal prepareren voor race-day!!
26/08/2015 RACE-DAY
Ondanks dat ik deze trailwedstrijden zo graag doe, ben ik nooit goed geweest in de pre-race-momenten. De nacht ervoor is nooit goed. 's morgens weinig eetlust van de spanning, nog zenuwachtig alles checken en dubbelchecken. Om 02:45 zat Kennemans al op de fiets richting Chamonix gepakt met racevest (met al ons verplicht materiaal), poles, en drop-bag (met dekentje). Leuk systeem deze dropbag: alles wat je niet meer nodig hebt tijdens de race, maar nog wel noodzakelijk is voor de start (vooral warme kledij dan) gewoon in Courmayeur afgeven en de organisatie brengt deze terug tot in Chamonix. Een geoliede machine daar hoor!!
06:00am The hour is there. Na het genieten op de tonen van Vangelis en He's a pirate van Hans Zimmer (Pirates of the Caribbean theme song) gaat de TDS van start en zetten 1809 lopers, waaronder 210 vrouwen, zich langzaam in beweging. Wat een massa volk al zo vroeg in de ochtend. Man wat kan ik vrolijk worden van zo veel happy faces en het geluid van koeiebellen.
Ik nestel me vrij ver achteraan en al keuvelend zetten we koers richting de eerste top: de Arrete Mont-Favre. De eerste 7-8k zijn vrij brede slingerende paden tot aan een eerste bevoorrading Col Chécrouit, die naar mijn mening totaal overbodig was. Voor de Utmb'ers die in de andere richting lopen, kan deze mss belangrijker zijn.
Al snel merk ik de krullen van mijn Nederlandse vriend Chris Van Beem op, die samen loopt met Maarten Schön en Theo Lamers, en besluit een heel stukkie met de mannen te lopen. Vanaf de eerste single trail beginnen bij de meeste de frustraties al van het wachten en het stilstaan. Rush hour richting top. Ik besluit me er niet al te druk in te maken, want de tijd die je hier eventueel kan goed maken door een paar man in te halen, betaal je achteraf dubbel en dik terug!! Gewoon genieten en meeschuiven in een prachtig decor onder een zalig ochtendzonnetje. JOY!! Over de top een eerste beloopbare afdaling richting Lac Combal. Wat een plaatje is dat meer zeg!!
LAC COMBAL - 15k - Racetijd: 03:02u - 1239ste plaats
Ondanks dat ik deze trailwedstrijden zo graag doe, ben ik nooit goed geweest in de pre-race-momenten. De nacht ervoor is nooit goed. 's morgens weinig eetlust van de spanning, nog zenuwachtig alles checken en dubbelchecken. Om 02:45 zat Kennemans al op de fiets richting Chamonix gepakt met racevest (met al ons verplicht materiaal), poles, en drop-bag (met dekentje). Leuk systeem deze dropbag: alles wat je niet meer nodig hebt tijdens de race, maar nog wel noodzakelijk is voor de start (vooral warme kledij dan) gewoon in Courmayeur afgeven en de organisatie brengt deze terug tot in Chamonix. Een geoliede machine daar hoor!!
06:00am The hour is there. Na het genieten op de tonen van Vangelis en He's a pirate van Hans Zimmer (Pirates of the Caribbean theme song) gaat de TDS van start en zetten 1809 lopers, waaronder 210 vrouwen, zich langzaam in beweging. Wat een massa volk al zo vroeg in de ochtend. Man wat kan ik vrolijk worden van zo veel happy faces en het geluid van koeiebellen.
Ik nestel me vrij ver achteraan en al keuvelend zetten we koers richting de eerste top: de Arrete Mont-Favre. De eerste 7-8k zijn vrij brede slingerende paden tot aan een eerste bevoorrading Col Chécrouit, die naar mijn mening totaal overbodig was. Voor de Utmb'ers die in de andere richting lopen, kan deze mss belangrijker zijn.
Al snel merk ik de krullen van mijn Nederlandse vriend Chris Van Beem op, die samen loopt met Maarten Schön en Theo Lamers, en besluit een heel stukkie met de mannen te lopen. Vanaf de eerste single trail beginnen bij de meeste de frustraties al van het wachten en het stilstaan. Rush hour richting top. Ik besluit me er niet al te druk in te maken, want de tijd die je hier eventueel kan goed maken door een paar man in te halen, betaal je achteraf dubbel en dik terug!! Gewoon genieten en meeschuiven in een prachtig decor onder een zalig ochtendzonnetje. JOY!! Over de top een eerste beloopbare afdaling richting Lac Combal. Wat een plaatje is dat meer zeg!!
LAC COMBAL - 15k - Racetijd: 03:02u - 1239ste plaats
Op de bevoorrading Lac Combal neem ik effe de tijd om wat te nuttigen en een eerste sanitaire stop. Chris en Maarten zag ik niet direct, dus besloot maar om door te hobbelen, niet wetende of ze voor of achter me zaten. Ik zal ze helaas niet meer terug zien deze journey. Op weg naar Col Chavannes voel ik me sterk. Het blijft nog steeds redelijk in colonne lopen, maar de gaten worden groter. Rond km 30 een eerste sms'je van Leen: 'Goe bezig begot'!! Een instant smile en tijdens de lange, licht dalende, perfect beloopbare brede weg doorheen de vallei krijg ik echt vleugels!! CAPITAL mistake zal blijken!! Ik begon ook al te twijfelen aan de moeilijkheidsgraad die de organisatie aan de TDS had gegeven. Ik vond het allemaal nog niet zo erg: de fantomes was zelfs technischer!! CAPITAL mistake n°2!
Na een paar eerste technische stukjes komen we bij wederom een prachtig meer en na een kort pittig kuitenbijterke op de Col du Petit St Bernard.
COL DU PETIT ST BERNARD - 36.3k - Racetijd: 06:31u - 891ste plaats
COL DU PETIT ST BERNARD - 36.3k - Racetijd: 06:31u - 891ste plaats
Vlak voorbij de checkpoint hobbelen we Frankrijk binnen. Nu 15k afdalen naar het diepste punt van de race: Bourg St Maurice. Mijn persoonlijk Fun Adventure assistance team zal me daar staan opwachten om me te bevoorraden en fysiek en mentaal op te lappen. Met de afdaling op zich weinig problemen, maar de zon begint deftig zijn werk te doen! Smoking HOT!! Het loopt zo lekker dat ik hier even 200 plaatsen opschuif in het klassement. Ik bevind me klaarduidelijk in een Runner's High momentje. Aangekomen in BSM neem ik een tiental minuutjes om wat te eten, te drinken, shirtwissel en beentjes wat los te masseren. Luc, Benny en Katia soigneren me zo goed mogelijk en pompen me moed in voor wat nog komen moet. Zij hebben nu een deftig ritje voor de boeg richting assistance point nr2: Les Contamines.
BOURG ST MAURICE - 50.6k - Racetijd: 08:44u - 692ste plaats
BOURG ST MAURICE - 50.6k - Racetijd: 08:44u - 692ste plaats
De Passeur de Pralognan
Maar dan....!! Een kleine demonstratie hoe je op een paar km tijd van een 'high' in een 'low' kunt sukkelen. De klim naar de passeur Pralognan is het zwaarste wat ik in mijn relatief korte trailcarriere heb gedaan. 2000Hm+ geperst in een tiental km!!!! De hellingsgraad van deze reus is van die aard dat er zo goed als GEEN recuperatiestukken zijn. Schaduwpercentage van deze zuidflank: 10%! Temperatuur: tegen de 30°!! Dit alles was al heel snel teveel voor mijn getrainde laaglandbenen. Wederom de qaudriceps (net als in GranCanaria) - de vastus medialis - die al na enkele km's zwoegen begonnen te ontploffen. Elke stap schoot er een 3/4 kramp in. Minuutje zitten dan maar en voort. Goed voor enkele honderden meters en hoera, daar zijn ze terug!! In mijn hoofd zat alles nog goed, maar die controleert mijn benen niet! Een eerste zware deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik blijf op deze manier voortschuifelen en word op regelmatige basis ingehaald door mede-deelnemers en enkele Savoyaardse slakken! Een 2de mentale deuk in mijn zelfvertrouwen.
Ik beslis om in te grijpen door een extra zakje ORS (zoutoplossing) in mijn water te doen. Goed voor de krampen en het zoutverlies door de hitte. Hier mss CAPITAL mistake n°3. Ik voel al heel snel dat mijn maag dit niet apprecieert en nog voor de top komt alles er vlotjes uit. Ik voel me ronduit miserabel en ik ben nog niet in de helft! Hoe moet ik dit in godsnaam finishen. NOOIT eerder heb ik deze vraag aan mezelf moeten stellen - nu dus al voor de helft!! Was het de relatief snelle start, de hitte, de hellingsgraad, de 75k van de Fantomes slechts 9 dagen geleden, de lengte van de klim OF gewoon brute pech: ik weet het nog niet.
Ik besluit de handdoek nog niet te gooien. Na 4u17 bijna non-stop klimmen bereik ik de top en gun mezelf een tiental minuutjes. Ik vond dat best verdiend :-)
PASSEUR DE PRALOGNAN - 62.1k - Racetijd: 13:01u - 703de plaats
Maar dan....!! Een kleine demonstratie hoe je op een paar km tijd van een 'high' in een 'low' kunt sukkelen. De klim naar de passeur Pralognan is het zwaarste wat ik in mijn relatief korte trailcarriere heb gedaan. 2000Hm+ geperst in een tiental km!!!! De hellingsgraad van deze reus is van die aard dat er zo goed als GEEN recuperatiestukken zijn. Schaduwpercentage van deze zuidflank: 10%! Temperatuur: tegen de 30°!! Dit alles was al heel snel teveel voor mijn getrainde laaglandbenen. Wederom de qaudriceps (net als in GranCanaria) - de vastus medialis - die al na enkele km's zwoegen begonnen te ontploffen. Elke stap schoot er een 3/4 kramp in. Minuutje zitten dan maar en voort. Goed voor enkele honderden meters en hoera, daar zijn ze terug!! In mijn hoofd zat alles nog goed, maar die controleert mijn benen niet! Een eerste zware deuk in mijn zelfvertrouwen. Ik blijf op deze manier voortschuifelen en word op regelmatige basis ingehaald door mede-deelnemers en enkele Savoyaardse slakken! Een 2de mentale deuk in mijn zelfvertrouwen.
Ik beslis om in te grijpen door een extra zakje ORS (zoutoplossing) in mijn water te doen. Goed voor de krampen en het zoutverlies door de hitte. Hier mss CAPITAL mistake n°3. Ik voel al heel snel dat mijn maag dit niet apprecieert en nog voor de top komt alles er vlotjes uit. Ik voel me ronduit miserabel en ik ben nog niet in de helft! Hoe moet ik dit in godsnaam finishen. NOOIT eerder heb ik deze vraag aan mezelf moeten stellen - nu dus al voor de helft!! Was het de relatief snelle start, de hitte, de hellingsgraad, de 75k van de Fantomes slechts 9 dagen geleden, de lengte van de klim OF gewoon brute pech: ik weet het nog niet.
Ik besluit de handdoek nog niet te gooien. Na 4u17 bijna non-stop klimmen bereik ik de top en gun mezelf een tiental minuutjes. Ik vond dat best verdiend :-)
PASSEUR DE PRALOGNAN - 62.1k - Racetijd: 13:01u - 703de plaats
De eerste honderden meters van de afdaling van de Pralognan is zonder meer het meest technische stuk van het traject. Zeer steil rotsig richeltje weliswaar beveiligd met touwen door enkele ervaren klimmers van de organisatie. Toch een zeeeer gevaarlijke onderneming met je poles in de ene hand en het touw in de andere. Toen ik al ongeveer een 50-tal meter gedaald was plots een luidkeelse schreeuw. Een collega-trailer bengelde nog met 2 handen aan het touw een tiental meter schuin boven. Hij werd zeer snel op het veilige geholpen, maar de angst in zijn ogen sprak boekdelen. Zijn poles hebben het helaas niet gered. Feit is dat je benen niet meer hetzelfde reageren na 60k, dus contant focussen is de boodschap! Pff, opgelucht dat er niets gebeurd is.
Plan in mijn hoofd is op energiereserve voort te hobbelen tot Cormet de Roselend en daar mijn krachten terug aan te vullen. Een energiegelletje en een stukje reep waren er al een 2de keer uitgekomen. Telkens die laatste stuiptrekking van je maag tijdens zo een beurt waren HEL!! Snot afvegen en met tranen in de ogen voort!! Het MOET: ik gun mezelf geen DNF (Did Not Finish) als verjaardagscadeau!! Pittig detail van de Pralognan: in totaal zullen 314 deelnemers opgeven tussen Bourg St Maurice en Cormet de Roselend. Van een scherprechter gesproken!!!!!
CORMET DE ROSELEND - 66.4k - Racetijd: 14:03u - 714de plaats
Pff, veel te druk in de bevoorradingstent. Ik passeer de pasta-party stand en mijn maag schiet al in kramp - boodschap aangekomen beste maag!! Dan probeer ik maar een soepke met wat spaghettislierten in. Ik MOET gewoon iets eten. Heel moeizaam slurp ik het bouilonneke binnen. Ik sluip weg van de drukte en eigenlijk wil ik gewoon ergens een slaapje doen! Ben niet superziek, maar het gevoel van misselijkheid krijg ik niet weg. Het duurt dan ook geen honderd meter alvorens het soepje terug op de trail beland!! DJU toch!! Veel mensen vragen me waarom ik dit ultratrailen doe en mijn standaard antwoord is niet gelogen: Ik doe dit gewoon graag en geniet ervan!! Geloof me - het genieten was nu ver te zoeken en het huilen stond me nader dan het lachen!!
De bemoedigende berichtjes van Luc, Katia en Saar (mijn nachtfan :-) ) en het telefoontje van Leen deden me deugd. Het werd stilaan donker en de temperatuur werd aangenamer om te lopen. Krampen bleven nog redelijk aanwezig, maar voelde ze beetje bij beetje wegebben. Mijn tijd van 24 uur had ik al lang laten varen, zodat ik daar ook al geen druk meer voelde. JUST ONE GOAL: CHAMONIX en liefst niet gemotoriseerd!! Het enige zorgpunt bleef de maag - er kwam geen energie bij en hoever gaan je reserves????
LA GITTE - 74.5k - Racetijd: 16:35u - 654ste plaats
Nog 2 echt zware beklimmingen: Col de la Gitte (haha Saar!!) en de laatste naar Col du Tricot. Het hoofd zit terug goed en de benen worden beter met de km. Ik ben geen geweldige fan van het nachtlopen, maar de feeërieke rij lichtjes voor en achter zijn leuk om te zien. Dubbel wel - jaloers op die heel ver voor je en medelijden met de lopers ver achter je, nog gescheiden door een diepe vallei en die gaan moeten worstelen met de tijdbarrieres!
Op de flanken van de Col de la Gitte nog regelmatig moeten stoppen, maar ik bereik de van mijlenver zichtbare verlichte partytent van Col Joly zonder problemen. Het hoekje van de abandons is hier ook goed gevuld met lopers op brancards!
COL JOLY - 85.3k - Racetijd: 19:39u - 645ste plaats
Warme thee met suiker! Hemels! Dit ging mijn redding worden! Energie!!
Niet te lang blijven hangen, niks laten opstijven en hop de afdaling in richting Les Contamines, waar het Kennemans-team weer paraat gaat staan. Ik verlaat de tent in powerhike-modus en ook nu zal helaas de thee er niet in blijven. Tijdens deze zoveelste overgeefbeurt begin ik dan maar wat cynisch Happy Birthday to me te zingen!! Pff, om moedeloos van te worden!!! Maar met nog 35k te gaan op een maximum tijd van 13 uur zat het wel goed. Als er geen accidenten gebeuren wist ik dat ik deze ging finishen.
Het is eigenlijk een prachtige afdaling met diepe kloven en overhangende rotsen en alhoewel mijn Petzl Nao een stevig lampke is, moet ik hier toch overdag nog eens terugkomen.
Een paar km voor Les Contamines staat Luc me op te wachten en we wandelen samen stevig door naar de controlepost. Wat was ik blij hen te zien. Effe vlaams kunnen spreken. Je verhaal kunnen doen.
LES CONTAMINES - 95.2k - Racetijd: 21:46u - 608ste plaats
Col du Tricot: de kers op de taart
In de assistentiezone stelt Katia voor een Motilium Instant te nemen. Kwaad zal het niet kunnen. Gevolgd door een rijstpapke en een paar kommen thee. Borstfleske gevuld met Etixx carbodrank. KATIA, MIJN REDDER IN NOOD!!!!! Eerste stuk van de klim: 500Hm+ over vrij brede niet technische paden. Constant tempo - niet moeten stoppen - en ik haal bijna uitsluitend mensen in wat mentaal echt een boost geeft! Belangrijkste punt: mijn maag houd eten vast!!
Nog 1 serieuze knik naar beneden, en dan die Tricot. Ik zie de lichtjes ver boven slingeren en het tentje waar we de pas over moeten, maar het donker bedriegt en het belooft nog een zware klepper te worden!! Stap voor stap, hemeltergend steil, geen recuperatiemomenten! Maar het besef dat we daarboven het zwaarste achter de rug hebben, geeft me kracht om te blijven gaan! Geen man dat hier nog gezwind naar boven gaat! Ik denk al aan Chamonix, aan Leen en Rik die er gaan staan - moet alleen nog enkele uren geduld hebben!! Ben ergens ook blij dat ik er een paar uur langer over doe zodat ik eens kan finishen als er wat volk staat en mijn klein sloeberke niet in het midden van de nacht moet opstaan!!
Nog 3, 2, 1 bocht en ik omhels de mensen van de organisatie bovenop de top! Ze feliciteren me met deze lokale overwinning en ik bedank hen voor hun inzet in deze geweldige UTMB machine!!
COL DU TRICOT - 102.2k - Racetijd 24:27u - 565ste plaats
Net over de top komt het eerste zonnetje piepen en ik voel me bevoorrecht hier te mogen lopen. Wat volgt is een ware triomftocht richting Chamonix. Nog een technisch stukje afdalen tot de mooiste passage van heel de tocht: de rivier/waterval crossing over de indianenbrug!! Hier blijf ik 5 minuten zitten to enjoy the moment. PRACHTIG - PUUR - MAGISCH!!
Plan in mijn hoofd is op energiereserve voort te hobbelen tot Cormet de Roselend en daar mijn krachten terug aan te vullen. Een energiegelletje en een stukje reep waren er al een 2de keer uitgekomen. Telkens die laatste stuiptrekking van je maag tijdens zo een beurt waren HEL!! Snot afvegen en met tranen in de ogen voort!! Het MOET: ik gun mezelf geen DNF (Did Not Finish) als verjaardagscadeau!! Pittig detail van de Pralognan: in totaal zullen 314 deelnemers opgeven tussen Bourg St Maurice en Cormet de Roselend. Van een scherprechter gesproken!!!!!
CORMET DE ROSELEND - 66.4k - Racetijd: 14:03u - 714de plaats
Pff, veel te druk in de bevoorradingstent. Ik passeer de pasta-party stand en mijn maag schiet al in kramp - boodschap aangekomen beste maag!! Dan probeer ik maar een soepke met wat spaghettislierten in. Ik MOET gewoon iets eten. Heel moeizaam slurp ik het bouilonneke binnen. Ik sluip weg van de drukte en eigenlijk wil ik gewoon ergens een slaapje doen! Ben niet superziek, maar het gevoel van misselijkheid krijg ik niet weg. Het duurt dan ook geen honderd meter alvorens het soepje terug op de trail beland!! DJU toch!! Veel mensen vragen me waarom ik dit ultratrailen doe en mijn standaard antwoord is niet gelogen: Ik doe dit gewoon graag en geniet ervan!! Geloof me - het genieten was nu ver te zoeken en het huilen stond me nader dan het lachen!!
De bemoedigende berichtjes van Luc, Katia en Saar (mijn nachtfan :-) ) en het telefoontje van Leen deden me deugd. Het werd stilaan donker en de temperatuur werd aangenamer om te lopen. Krampen bleven nog redelijk aanwezig, maar voelde ze beetje bij beetje wegebben. Mijn tijd van 24 uur had ik al lang laten varen, zodat ik daar ook al geen druk meer voelde. JUST ONE GOAL: CHAMONIX en liefst niet gemotoriseerd!! Het enige zorgpunt bleef de maag - er kwam geen energie bij en hoever gaan je reserves????
LA GITTE - 74.5k - Racetijd: 16:35u - 654ste plaats
Nog 2 echt zware beklimmingen: Col de la Gitte (haha Saar!!) en de laatste naar Col du Tricot. Het hoofd zit terug goed en de benen worden beter met de km. Ik ben geen geweldige fan van het nachtlopen, maar de feeërieke rij lichtjes voor en achter zijn leuk om te zien. Dubbel wel - jaloers op die heel ver voor je en medelijden met de lopers ver achter je, nog gescheiden door een diepe vallei en die gaan moeten worstelen met de tijdbarrieres!
Op de flanken van de Col de la Gitte nog regelmatig moeten stoppen, maar ik bereik de van mijlenver zichtbare verlichte partytent van Col Joly zonder problemen. Het hoekje van de abandons is hier ook goed gevuld met lopers op brancards!
COL JOLY - 85.3k - Racetijd: 19:39u - 645ste plaats
Warme thee met suiker! Hemels! Dit ging mijn redding worden! Energie!!
Niet te lang blijven hangen, niks laten opstijven en hop de afdaling in richting Les Contamines, waar het Kennemans-team weer paraat gaat staan. Ik verlaat de tent in powerhike-modus en ook nu zal helaas de thee er niet in blijven. Tijdens deze zoveelste overgeefbeurt begin ik dan maar wat cynisch Happy Birthday to me te zingen!! Pff, om moedeloos van te worden!!! Maar met nog 35k te gaan op een maximum tijd van 13 uur zat het wel goed. Als er geen accidenten gebeuren wist ik dat ik deze ging finishen.
Het is eigenlijk een prachtige afdaling met diepe kloven en overhangende rotsen en alhoewel mijn Petzl Nao een stevig lampke is, moet ik hier toch overdag nog eens terugkomen.
Een paar km voor Les Contamines staat Luc me op te wachten en we wandelen samen stevig door naar de controlepost. Wat was ik blij hen te zien. Effe vlaams kunnen spreken. Je verhaal kunnen doen.
LES CONTAMINES - 95.2k - Racetijd: 21:46u - 608ste plaats
Col du Tricot: de kers op de taart
In de assistentiezone stelt Katia voor een Motilium Instant te nemen. Kwaad zal het niet kunnen. Gevolgd door een rijstpapke en een paar kommen thee. Borstfleske gevuld met Etixx carbodrank. KATIA, MIJN REDDER IN NOOD!!!!! Eerste stuk van de klim: 500Hm+ over vrij brede niet technische paden. Constant tempo - niet moeten stoppen - en ik haal bijna uitsluitend mensen in wat mentaal echt een boost geeft! Belangrijkste punt: mijn maag houd eten vast!!
Nog 1 serieuze knik naar beneden, en dan die Tricot. Ik zie de lichtjes ver boven slingeren en het tentje waar we de pas over moeten, maar het donker bedriegt en het belooft nog een zware klepper te worden!! Stap voor stap, hemeltergend steil, geen recuperatiemomenten! Maar het besef dat we daarboven het zwaarste achter de rug hebben, geeft me kracht om te blijven gaan! Geen man dat hier nog gezwind naar boven gaat! Ik denk al aan Chamonix, aan Leen en Rik die er gaan staan - moet alleen nog enkele uren geduld hebben!! Ben ergens ook blij dat ik er een paar uur langer over doe zodat ik eens kan finishen als er wat volk staat en mijn klein sloeberke niet in het midden van de nacht moet opstaan!!
Nog 3, 2, 1 bocht en ik omhels de mensen van de organisatie bovenop de top! Ze feliciteren me met deze lokale overwinning en ik bedank hen voor hun inzet in deze geweldige UTMB machine!!
COL DU TRICOT - 102.2k - Racetijd 24:27u - 565ste plaats
Net over de top komt het eerste zonnetje piepen en ik voel me bevoorrecht hier te mogen lopen. Wat volgt is een ware triomftocht richting Chamonix. Nog een technisch stukje afdalen tot de mooiste passage van heel de tocht: de rivier/waterval crossing over de indianenbrug!! Hier blijf ik 5 minuten zitten to enjoy the moment. PRACHTIG - PUUR - MAGISCH!!
Nog een 'klein' knikje klimmen van 150Hm+ tot Bellevue. Het deert me niet. Ik geniet met volle teugen en krijg de smile niet meer van mijn gezicht. Ik wissel wandelen af met lange loopstroken en ben trots op mijn tengere pezige transport!
LES HOUCHES - 110.9k - Racetijd: 26:22u - 563ste plaats
Nog 8k tot in Chamonix. Wat glooiend op en neer. Geen moeilijkheden meer. Alleen maar felicitaties in ontvangst nemen en doorstompen. Op een km van de finish staat Luc me op te wachten en ik kan ook zien dat hij ervan geniet. De hoofdstraat van Chamonix loopt al aardig gevuld (heel wat UTMB'ers) en word toegejuicht als een echte Held. Ik vind het allemaal dik ok!! Op 200m van de finish komt onze Rik me toegesneld en ik denk dat ik hem bijna heb plat geknepen. Quel emotions: blij, euforisch, leeg, moe, trots!! Met fierheid zet ik de zelfgemaakte verjaardagskroon op die mama en Rik hadden gemaakt en samen ronden we high-fivend de laatste meters!! Het was beenhard, warm, enorm leerrijk, afzien, en ook wel genieten!! Het blijft me nog steeds een raadsel waarom deze nooit volgeboekt is. WAT EEN PRACHTIGE RACE!!
LES HOUCHES - 110.9k - Racetijd: 26:22u - 563ste plaats
Nog 8k tot in Chamonix. Wat glooiend op en neer. Geen moeilijkheden meer. Alleen maar felicitaties in ontvangst nemen en doorstompen. Op een km van de finish staat Luc me op te wachten en ik kan ook zien dat hij ervan geniet. De hoofdstraat van Chamonix loopt al aardig gevuld (heel wat UTMB'ers) en word toegejuicht als een echte Held. Ik vind het allemaal dik ok!! Op 200m van de finish komt onze Rik me toegesneld en ik denk dat ik hem bijna heb plat geknepen. Quel emotions: blij, euforisch, leeg, moe, trots!! Met fierheid zet ik de zelfgemaakte verjaardagskroon op die mama en Rik hadden gemaakt en samen ronden we high-fivend de laatste meters!! Het was beenhard, warm, enorm leerrijk, afzien, en ook wel genieten!! Het blijft me nog steeds een raadsel waarom deze nooit volgeboekt is. WAT EEN PRACHTIGE RACE!!
CHAMONIX - 118.9k - 7250Hm+ - Racetijd: 27:40u - 567ste plaats
Conclusie
Ik heb hem dan wel gefinisht, maar het besef is wel degelijk daar dat er fouten gemaakt zijn:
1) loop GEEN Trail des Fantomes 75k anderhalve week voor de TDS!!
2) maak geen doelstellingen qua tijd zonder parcourkennis! Elke trail is anders! Elke dag is anders!
3) wees voorzichtig met zoutinname. TROP is TEVEEL! Mijn voeding voor ultras is één van de werkpunten naar de toekomst toe. Alle tips en persoonlijke ervaringen zijn welkom :-)
4) zelfvertrouwen is geweldig, maar teveel is weer niet goed. Dacht na GranCanaria en de CCC dat ik deze wel even zou doen!! WRONG!!
5) train NOG meer op Hm+!! Mijn quadriceps (vastus medialis) blijven een te zwak punt. Ook hier alle tips welkom om deze mss alternatief te trainen.
6) nog meer doseren in de eerste helft van de wedstrijd - heb me achteraf bekeken mss iets te veel laten gaan in de afdaling richting Bourg St Maurice
Enkele Stats
1809 starters, waaronder 210 vrouwen
595 Abandons (33%)!!!!!!!
Winnaar Pau Bartolo: 14:26u (= 8.23 km/h gemiddeld!!) Zotjes
My Dutch friends: Chris Van Beem - Maarten Schön - Theo Lamers: 30:29u TOPPERS!!!!!
Kortom een onwaarschijnlijk mooie trail die elke trailrunner toch eens moet gedaan hebben!!
Ik kom terug, maar niet voor de TDS :-) :-) :-)
Conclusie
Ik heb hem dan wel gefinisht, maar het besef is wel degelijk daar dat er fouten gemaakt zijn:
1) loop GEEN Trail des Fantomes 75k anderhalve week voor de TDS!!
2) maak geen doelstellingen qua tijd zonder parcourkennis! Elke trail is anders! Elke dag is anders!
3) wees voorzichtig met zoutinname. TROP is TEVEEL! Mijn voeding voor ultras is één van de werkpunten naar de toekomst toe. Alle tips en persoonlijke ervaringen zijn welkom :-)
4) zelfvertrouwen is geweldig, maar teveel is weer niet goed. Dacht na GranCanaria en de CCC dat ik deze wel even zou doen!! WRONG!!
5) train NOG meer op Hm+!! Mijn quadriceps (vastus medialis) blijven een te zwak punt. Ook hier alle tips welkom om deze mss alternatief te trainen.
6) nog meer doseren in de eerste helft van de wedstrijd - heb me achteraf bekeken mss iets te veel laten gaan in de afdaling richting Bourg St Maurice
Enkele Stats
1809 starters, waaronder 210 vrouwen
595 Abandons (33%)!!!!!!!
Winnaar Pau Bartolo: 14:26u (= 8.23 km/h gemiddeld!!) Zotjes
My Dutch friends: Chris Van Beem - Maarten Schön - Theo Lamers: 30:29u TOPPERS!!!!!
Kortom een onwaarschijnlijk mooie trail die elke trailrunner toch eens moet gedaan hebben!!
Ik kom terug, maar niet voor de TDS :-) :-) :-)
De volgende generatie heeft trouwens ook zijn eerste trailke gerond. Spijt dat ik dat heb moeten missen!!
RIK ROTTIERS - MINI OCC - 400m (met toch wel een paar Hm+ :-)
RIK ROTTIERS - MINI OCC - 400m (met toch wel een paar Hm+ :-)
Afsluiten wil ik met een dankwoord voor iedereen die me tijdens deze tocht gesteund heeft. Ter plaatse of vanop afstand. Je hebt er geen idee van hoe geweldig het kan zijn iets te horen of te lezen tijdens de moeilijke momenten van de race.
In het bijzonder wil ik mijn gezinnetje bedanken voor het geduld en steun!!! Zonder jullie is dit zelfs niet mogelijk!!
And last but definitely not least mijn Fun Adventure Assistance Team - Luc, Katia en Benny - die gans de tocht mij hebben gevolgd met hun 9m lange mobiel huis, mij hebben aangemoedigd, mij hebben bevoorraad, mijn beentjes hebben losgegooid, mijn was hebben gedaan tijdens de tocht! Niets was hen teveel!! DIKKE DIKKE DIKKE MERCI !!!!!!
In het bijzonder wil ik mijn gezinnetje bedanken voor het geduld en steun!!! Zonder jullie is dit zelfs niet mogelijk!!
And last but definitely not least mijn Fun Adventure Assistance Team - Luc, Katia en Benny - die gans de tocht mij hebben gevolgd met hun 9m lange mobiel huis, mij hebben aangemoedigd, mij hebben bevoorraad, mijn beentjes hebben losgegooid, mijn was hebben gedaan tijdens de tocht! Niets was hen teveel!! DIKKE DIKKE DIKKE MERCI !!!!!!