Voorbereiding
Het was vorig jaar vlak voor de CCC dat ik op de trailbeurs in Chamonix een flyerke onder de neus kreeg van de Transgrancanaria. Niet wetend of ik überhaupt de CCC zou finishen zei ik zwanzend tegen Leen: Wat denkt ge, gij met de kids aan het strand terwijl papa een toereke gaat lopen?? Wel, het CCC verhaal kennen we en ging wonderwel goed, dus was het een GO voor de TGC, vrijwel onwetend waar ik me in ging storten!
Tussen september en maart heb ik dan zoveel mogelijk trails meegedaan om toch maar zo goed mogelijk voorbereid naar Gran Canaria te kunnen vertrekken. Dit in combinatie met werk en gezin kan ik je verzekeren dat het een razend drukke periode geweest is. Enkele van de voorbereidingstrails waren de Beartrail, Olne-Spa-Olne, Trail des Bosses en de North C Trail. Voor de rest streefde ik steeds naar een 100-tal km per week, meestal vlak omdat hoogtemeters gewoonweg niet altijd haalbaar was!
04/03/15
Brussel-Lanzarote-GranCanaria + Car rental + tripke naar huisje in Meloneras met 2 kleine bengels van 1 en 4, niet gemakkelijk maar al bij al zeer vlot verlopen en kids en vrouw hebben zich voorbeeldig gedragen :) Was van bij de aankomst in GC al vrij snel onder de indruk van de temperatuur, het gebergte en de strakke wind. En eerlijk gezegd slopen er toch wat twijfels in aangezien de afstand en het aantal hoogtemeters het meeste was dan ik ooit eerder had gedaan. Maar ik was op een punt van geen terugkeer en kieperde de twijfels maar overboord en besloot er het beste van te maken.
05/03/15
Na een rustig ochtendwandelingetje en een eerste strandbezoekje tegen de middag afgezakt naar de Expo om de racebib op te halen. Na de monsterfile vorig jaar CCC had ik toch een paar uurtjes gerekend, maar op een kwartier was alles gepiept! Geen lange rij, geen controle! Bortsnummer was dermate leuk gemaakt dat het profiel van de race er ondersteboven op stond, zodat je tijdens het lopen maar een blik omlaag moest werpen om te zien welke kleppers er nog aan kwamen!
Het was vorig jaar vlak voor de CCC dat ik op de trailbeurs in Chamonix een flyerke onder de neus kreeg van de Transgrancanaria. Niet wetend of ik überhaupt de CCC zou finishen zei ik zwanzend tegen Leen: Wat denkt ge, gij met de kids aan het strand terwijl papa een toereke gaat lopen?? Wel, het CCC verhaal kennen we en ging wonderwel goed, dus was het een GO voor de TGC, vrijwel onwetend waar ik me in ging storten!
Tussen september en maart heb ik dan zoveel mogelijk trails meegedaan om toch maar zo goed mogelijk voorbereid naar Gran Canaria te kunnen vertrekken. Dit in combinatie met werk en gezin kan ik je verzekeren dat het een razend drukke periode geweest is. Enkele van de voorbereidingstrails waren de Beartrail, Olne-Spa-Olne, Trail des Bosses en de North C Trail. Voor de rest streefde ik steeds naar een 100-tal km per week, meestal vlak omdat hoogtemeters gewoonweg niet altijd haalbaar was!
04/03/15
Brussel-Lanzarote-GranCanaria + Car rental + tripke naar huisje in Meloneras met 2 kleine bengels van 1 en 4, niet gemakkelijk maar al bij al zeer vlot verlopen en kids en vrouw hebben zich voorbeeldig gedragen :) Was van bij de aankomst in GC al vrij snel onder de indruk van de temperatuur, het gebergte en de strakke wind. En eerlijk gezegd slopen er toch wat twijfels in aangezien de afstand en het aantal hoogtemeters het meeste was dan ik ooit eerder had gedaan. Maar ik was op een punt van geen terugkeer en kieperde de twijfels maar overboord en besloot er het beste van te maken.
05/03/15
Na een rustig ochtendwandelingetje en een eerste strandbezoekje tegen de middag afgezakt naar de Expo om de racebib op te halen. Na de monsterfile vorig jaar CCC had ik toch een paar uurtjes gerekend, maar op een kwartier was alles gepiept! Geen lange rij, geen controle! Bortsnummer was dermate leuk gemaakt dat het profiel van de race er ondersteboven op stond, zodat je tijdens het lopen maar een blik omlaag moest werpen om te zien welke kleppers er nog aan kwamen!
06/03/15
Vanaf nu nog maar 2 taken: rusten en carbo's tanken in de vorm van pasta en Etixx shakes. Aangezien je in een dagritme zit, vind ik een start om 23.00u nog eens extra vermoeiend. Heb geprobeerd 's middags nog een slaapke te doen, maar helaas pindakaas, vast slapen zat er niet meer in.
Eindelijk zijn we er - 20.00u - Leen en de kids droppen me af aan de finish om daar de bus richting Agaete te nemen. Ik merk op dat het eigenlijk een aangenaam weertje is: kleine 20° en een heerlijk briesje. Feeling good and ready to go!
Vanaf nu nog maar 2 taken: rusten en carbo's tanken in de vorm van pasta en Etixx shakes. Aangezien je in een dagritme zit, vind ik een start om 23.00u nog eens extra vermoeiend. Heb geprobeerd 's middags nog een slaapke te doen, maar helaas pindakaas, vast slapen zat er niet meer in.
Eindelijk zijn we er - 20.00u - Leen en de kids droppen me af aan de finish om daar de bus richting Agaete te nemen. Ik merk op dat het eigenlijk een aangenaam weertje is: kleine 20° en een heerlijk briesje. Feeling good and ready to go!
Het dik uur op de bus wordt er weinig gezegd en vooral de ogen gesloten. Aangekomen in Agaete een heel ander verhaal. Koud man!! Felle strakke wind baant zich een weg door de straten. De meeste lopers zoeken onderdak in 1 van de vele restaurants en bars aangezien het nog anderhalf uur voor de start is. Een Canarische slaginstrumentgroep zorgt wel voor een optimale sfeer. Een kwartiertje voor 23.00 mogen we na controle van ons achterlampje de startbox in en na wat interviews met de eliterunners kan het aftellen beginnen. Wat voelde ik me toch weer even heel klein tussen al dat trailgeweld. Onterecht natuurlijk!! :)
Agaete - Tamadaba
De eerste klim belooft al geen lacherke te worden. Ruim 1200m klimmen op een goei 9k. Het is een stenig single trail geitenpad dat weinig ruimte laat om in te halen. Ben geen fan van het nachtlopen, maar de sliert rode lampjes voor me en de fantastisch verlichte haven van Agaete enkele km achter me zijn een lust voor het oog. Never change a winning strijdplan: handrem op ook al willen de benen gas geven. Ik nestel me dus ergens achterin het veld en kom rustig boven zonder al teveel energie te verspelen.
Tamadaba - 9.3k - 1219m - Pos 529 - Racetijd: 2u02
Tamadaba - Artenara
Van rustig km's maken is echt geen sprake. Het is constant focussen op de markeringen en vooral op de losliggende stenen, die al vrij snel eerste slachtoffers maken. Tijdens de eerste vrij steile technische afdaling zie ik al 2 mankende lopers terug huppelen richting Tamadaba. Het besef was er dan al dat het een lastige ging worden en ik snakte al naar het eerste ochtendlicht - nu al!!
Zonder kleerscheuren kom ik beneden aan de bevoorrading en neem mijn tijd alles terug bij te vullen en vooral mijn stokken niet te vergeten :) :) Tijdens de eerste km's van reus nummer 2 krijg ik al beginnende krampvorming in de quadriceps, meer bepaald de vastus medialis (boven de knien, binnenkant dij) Niet dat ik fysiek niet in orde ben, maar tijdens wedstrijden als deze, wordt je al snel met de neus op de feiten geduwd welke spieren er nog onderontwikkeld zijn en welke o zo moeilijk te trainen zijn voor ons laaglanders!!
Ik temporiseer dus een beetje, doe wat extra zout in mijn camelbag, en kom wonderwel goed in Artenara.
Artenara - 33.4k - 1228m - Pos 358 - Racetijd: 6u46
Artenara - Fontanales
Eindelijk een iet of wat beloopbaar stuk, nooit echt vlak, maar ook niet te steil up and down. En het allerbelangrijkste: het begint licht te worden. Eindelijk kan dat lampje van mijn voorhoofd, eindelijk hoef ik me niet meer zo te focussen, eindelijk kan ik beginnen genieten van dit prachtige eiland. Het loopt plots lekker. Van die beginnende krampvorming is geen sprake meer. Balans na 1/3 wedstrijd: op schema!
Fontanales - 42.8k - 989m - Pos 304 - Racetijd: 8u16
De eerste klim belooft al geen lacherke te worden. Ruim 1200m klimmen op een goei 9k. Het is een stenig single trail geitenpad dat weinig ruimte laat om in te halen. Ben geen fan van het nachtlopen, maar de sliert rode lampjes voor me en de fantastisch verlichte haven van Agaete enkele km achter me zijn een lust voor het oog. Never change a winning strijdplan: handrem op ook al willen de benen gas geven. Ik nestel me dus ergens achterin het veld en kom rustig boven zonder al teveel energie te verspelen.
Tamadaba - 9.3k - 1219m - Pos 529 - Racetijd: 2u02
Tamadaba - Artenara
Van rustig km's maken is echt geen sprake. Het is constant focussen op de markeringen en vooral op de losliggende stenen, die al vrij snel eerste slachtoffers maken. Tijdens de eerste vrij steile technische afdaling zie ik al 2 mankende lopers terug huppelen richting Tamadaba. Het besef was er dan al dat het een lastige ging worden en ik snakte al naar het eerste ochtendlicht - nu al!!
Zonder kleerscheuren kom ik beneden aan de bevoorrading en neem mijn tijd alles terug bij te vullen en vooral mijn stokken niet te vergeten :) :) Tijdens de eerste km's van reus nummer 2 krijg ik al beginnende krampvorming in de quadriceps, meer bepaald de vastus medialis (boven de knien, binnenkant dij) Niet dat ik fysiek niet in orde ben, maar tijdens wedstrijden als deze, wordt je al snel met de neus op de feiten geduwd welke spieren er nog onderontwikkeld zijn en welke o zo moeilijk te trainen zijn voor ons laaglanders!!
Ik temporiseer dus een beetje, doe wat extra zout in mijn camelbag, en kom wonderwel goed in Artenara.
Artenara - 33.4k - 1228m - Pos 358 - Racetijd: 6u46
Artenara - Fontanales
Eindelijk een iet of wat beloopbaar stuk, nooit echt vlak, maar ook niet te steil up and down. En het allerbelangrijkste: het begint licht te worden. Eindelijk kan dat lampje van mijn voorhoofd, eindelijk hoef ik me niet meer zo te focussen, eindelijk kan ik beginnen genieten van dit prachtige eiland. Het loopt plots lekker. Van die beginnende krampvorming is geen sprake meer. Balans na 1/3 wedstrijd: op schema!
Fontanales - 42.8k - 989m - Pos 304 - Racetijd: 8u16
Fontanales - Teror - Talayon
De moraal zat goed. Intussen waren de trailers van de 85k ook gestart en ik begon met mondjesmaat de laatsten van de 85k op te rapen - wat best een prettig gevoel gaf. Er begon ook meer en meer volk langs de kant te staan en de Animo's (blijkbaar de Canarische aanmoedigingskreet) vlogen me rond de oren. Ik knikte telkens en bedankte. Het enige wat me een beetje tegen stak was een beginnende verkoudheid (die gelukkig pas deftig is uitgebroken na de race) en de ongekende strakke wind die mijn neus en lippen deftig om zeep hebben geholpen. Ook pas achteraf vernomen dat de Kalima op racedag is voorbij geraast. Kalima = een grote stof/zandwolk die overwaait van de Sahara en die de zuurstofopname niet bepaald bevordert.
De beklimming naar Talayon was een geweldig zware dobber, maar waanzinnig prachtig! Denk niet dat het snel vooruit ging, maar dat was bij niemand meer zo, zeker niet met deze hellingsgraden. Hoe meer we begonnen af te zien, hoe groter de cohesie werd tussen de trailers, ongeacht 85k of 127k. En wat mentaal ook een boost gaf, was dat ik boven op de Talayon mocht beginnen aftellen.
Talayon - 67.6k - 1510m - Pos 242 - Racetijd: 13u09
Talayon - Tejeda
De afdaling naar Tejeda was ok, niet teveel technische stukken en meestal goed beloopbaar. Het telefoontje van Leen gaf me vleugels. Zij stond beneden met de kids te wachten en ik stortte me zonder al teveel risico's omlaag. Man, wat was ik blij hen te zien. Het was niet lang, maar het deed effe deugd mijn verhaal te doen. Leen haar tochtje mocht er blijkbaar ook wezen: een paar uur in de auto op een bochtig parcours resulteerde dat de maaginhoud van de boys op de zetel van de rental is beland!! Joy!! Het bochtig parcours of mama haar rijstijl?? Nogmaals bedankt dat jullie daar stonden Shoeke!!
Tejeda - Roque Nublo - El Garanon
Dit moet veruit het mooiste stukje van het parcours geweest zijn. Heel varierende bossige beklimming met als bestemming de Roque Nublo: een massieve rotsformatie pal in het midden van het eiland. Enig minpuntje - er stond een windje!!!!! Ik voelde zand en minuscule steentjes tegen mijn aangezicht vliegen. Bad timing voor het mooiste uitzicht van Gran Canaria.
Roque Nublo - 78.8k - 1705m - Pos 221 - Racetijd: 15u36
Ik hobbel verder, passeer nog een mooie stuwdam en kom aan in het bos van El Garanon, waar de Maraton van start is gegaan. Dit moet zowat het eerste breekpunt geweest zijn. Ik volg mijn vast ritueel in de grote bevoorrading, zet me 5 minuten neer voor een kom pasta, maar het eten wil er niet in. Na 2 happen houd ik het voor bekeken. En als de maag niet meer wil, dan kan de rest snel volgen. Nog een les die ik geleerd heb is niet teveel te vertrouwen op je GPS. Mijn Garmin gaf op dat moment al 5k teveel aan. Je wordt er niet vrolijker van.
De moraal zat goed. Intussen waren de trailers van de 85k ook gestart en ik begon met mondjesmaat de laatsten van de 85k op te rapen - wat best een prettig gevoel gaf. Er begon ook meer en meer volk langs de kant te staan en de Animo's (blijkbaar de Canarische aanmoedigingskreet) vlogen me rond de oren. Ik knikte telkens en bedankte. Het enige wat me een beetje tegen stak was een beginnende verkoudheid (die gelukkig pas deftig is uitgebroken na de race) en de ongekende strakke wind die mijn neus en lippen deftig om zeep hebben geholpen. Ook pas achteraf vernomen dat de Kalima op racedag is voorbij geraast. Kalima = een grote stof/zandwolk die overwaait van de Sahara en die de zuurstofopname niet bepaald bevordert.
De beklimming naar Talayon was een geweldig zware dobber, maar waanzinnig prachtig! Denk niet dat het snel vooruit ging, maar dat was bij niemand meer zo, zeker niet met deze hellingsgraden. Hoe meer we begonnen af te zien, hoe groter de cohesie werd tussen de trailers, ongeacht 85k of 127k. En wat mentaal ook een boost gaf, was dat ik boven op de Talayon mocht beginnen aftellen.
Talayon - 67.6k - 1510m - Pos 242 - Racetijd: 13u09
Talayon - Tejeda
De afdaling naar Tejeda was ok, niet teveel technische stukken en meestal goed beloopbaar. Het telefoontje van Leen gaf me vleugels. Zij stond beneden met de kids te wachten en ik stortte me zonder al teveel risico's omlaag. Man, wat was ik blij hen te zien. Het was niet lang, maar het deed effe deugd mijn verhaal te doen. Leen haar tochtje mocht er blijkbaar ook wezen: een paar uur in de auto op een bochtig parcours resulteerde dat de maaginhoud van de boys op de zetel van de rental is beland!! Joy!! Het bochtig parcours of mama haar rijstijl?? Nogmaals bedankt dat jullie daar stonden Shoeke!!
Tejeda - Roque Nublo - El Garanon
Dit moet veruit het mooiste stukje van het parcours geweest zijn. Heel varierende bossige beklimming met als bestemming de Roque Nublo: een massieve rotsformatie pal in het midden van het eiland. Enig minpuntje - er stond een windje!!!!! Ik voelde zand en minuscule steentjes tegen mijn aangezicht vliegen. Bad timing voor het mooiste uitzicht van Gran Canaria.
Roque Nublo - 78.8k - 1705m - Pos 221 - Racetijd: 15u36
Ik hobbel verder, passeer nog een mooie stuwdam en kom aan in het bos van El Garanon, waar de Maraton van start is gegaan. Dit moet zowat het eerste breekpunt geweest zijn. Ik volg mijn vast ritueel in de grote bevoorrading, zet me 5 minuten neer voor een kom pasta, maar het eten wil er niet in. Na 2 happen houd ik het voor bekeken. En als de maag niet meer wil, dan kan de rest snel volgen. Nog een les die ik geleerd heb is niet teveel te vertrouwen op je GPS. Mijn Garmin gaf op dat moment al 5k teveel aan. Je wordt er niet vrolijker van.
El Garanon - Pico de las Nieves
De laatste beklimming - niet lang, wel verschrikkelijk steil naar het hoogste punt in Gran Canaria. Een grote ronde bol dat blijkbaar een militaire basis is. Er blijft een wind door het bos jagen en al vrij snel na Garanon doe ik mijn windstopper aan. Ik ben bezweet - heb het koud - begin moe te worden!! Op de kaart is dit maar een klein stukje, maar MAN wat ik heb ik hier afgezien. Het zal niet sneller dan 3k/u geweest zijn. Vlak voor de top passeerde ik een Japanse en onze blik zei genoeg. Ook dit is trailrunnen - nietszeggend mekaar verstaan!!
Ik rust boven even uit en bereid me voor op de laatste marathon!!
Pico de las Nieves - 84.1k - 1933m - Pos 187 - Racetijd 16u45
De laatste beklimming - niet lang, wel verschrikkelijk steil naar het hoogste punt in Gran Canaria. Een grote ronde bol dat blijkbaar een militaire basis is. Er blijft een wind door het bos jagen en al vrij snel na Garanon doe ik mijn windstopper aan. Ik ben bezweet - heb het koud - begin moe te worden!! Op de kaart is dit maar een klein stukje, maar MAN wat ik heb ik hier afgezien. Het zal niet sneller dan 3k/u geweest zijn. Vlak voor de top passeerde ik een Japanse en onze blik zei genoeg. Ook dit is trailrunnen - nietszeggend mekaar verstaan!!
Ik rust boven even uit en bereid me voor op de laatste marathon!!
Pico de las Nieves - 84.1k - 1933m - Pos 187 - Racetijd 16u45
Pico Nieves - Tunte
De controleurs op de Pico riepen me nog na "Only downhill to finish, only downhill". En ik maar denken dat dat positief nieuws was. Niets was minder waar. De afdaling richting Tunte was hard, heel hard. Wel adembenemend mooi. De harde rotsige wegen begonnen hun tol te eisen en ik begon blaren te lopen. Ik wist dat ik ging finishen als er geen zotte dingen gebeuren. Ik bleef massa's drinken en af en toe een hapje energiebar of een gelleke, dat er maar met moeite in ging. Vanaf hier moet ik serieus gaan terug denken hoe het verder allemaal is gelopen. Vanaf het begon te schemeren is Kennemans overgeschakeld op auto-piloot en was er van genieten niet veel sprake meer.
Tunte - 94.6k - 888m - Pos 187 - Racetijd: 18u44
De controleurs op de Pico riepen me nog na "Only downhill to finish, only downhill". En ik maar denken dat dat positief nieuws was. Niets was minder waar. De afdaling richting Tunte was hard, heel hard. Wel adembenemend mooi. De harde rotsige wegen begonnen hun tol te eisen en ik begon blaren te lopen. Ik wist dat ik ging finishen als er geen zotte dingen gebeuren. Ik bleef massa's drinken en af en toe een hapje energiebar of een gelleke, dat er maar met moeite in ging. Vanaf hier moet ik serieus gaan terug denken hoe het verder allemaal is gelopen. Vanaf het begon te schemeren is Kennemans overgeschakeld op auto-piloot en was er van genieten niet veel sprake meer.
Tunte - 94.6k - 888m - Pos 187 - Racetijd: 18u44
Tunte - Meloneras
Waarschijnlijk lach je deze afdaling naar Arteara weg in het begin van een wedstrijd, maar nu waande ik me in hel. Mijn lichtje doofde mee met het zonlicht. Nooit zoveel losliggende rocks gezien als tijdens deze steile afdaling. Met nog een 30k te gaan spatte een vrij grote blaar op mijn hiel open. Die steeds terugkerende vraag wanneer het minder gaat: Waar zijn we met bezig Kenji????? Ik sloot aan bij een groepje van een man of 15 en het was duidelijk voor iedereen even loodzwaar!! De vlaamse, engelse, franse en spaanse vloeken volgden elkaar op zodat er zelfs nog wat gelachen werd als er weer eens iemand zijn voet stootte of voor de honderste maal struikelde. Het ging tergend traag, maar het was het snelste dat we nog konden (3 à 4/uur naar beneden hé!!!)
Arteara - 109k - 338m - Pos 174 - Racetijd: 21u40
Na Arteara was het ergste eindelijk achter de rug, maar zelfs nu zat lopen er niet meer in. Het parcours heeft zoveel geëist van lichaam en geest, dat het helemaal op was. Het waren nog vrij brede zandwegen en een droge rivierbedding richting kust - niet mooi meer, maar dat was niet meer van belang. Waarom de organisatie er 127.5k van gemaakt heeft ipv 125 is me nog steeds een raadsel, want die lus in Meloneras vond ik niet echt een meerwaarde. Mss overdag wel. Laatste km nog samen gewandeld met een andere stervende zwaan van de 85k. Zelden zo blij geweest een finish te zien. Nooit zo voldaan als leeg geweest tegelijkertijd.
Ben apetrots dat ik dit tot een goed einde gebracht heb!!!!
Finish Meloneras - 127.5k - 19m - POS 173 - Eindtijd: 25u08
Waarschijnlijk lach je deze afdaling naar Arteara weg in het begin van een wedstrijd, maar nu waande ik me in hel. Mijn lichtje doofde mee met het zonlicht. Nooit zoveel losliggende rocks gezien als tijdens deze steile afdaling. Met nog een 30k te gaan spatte een vrij grote blaar op mijn hiel open. Die steeds terugkerende vraag wanneer het minder gaat: Waar zijn we met bezig Kenji????? Ik sloot aan bij een groepje van een man of 15 en het was duidelijk voor iedereen even loodzwaar!! De vlaamse, engelse, franse en spaanse vloeken volgden elkaar op zodat er zelfs nog wat gelachen werd als er weer eens iemand zijn voet stootte of voor de honderste maal struikelde. Het ging tergend traag, maar het was het snelste dat we nog konden (3 à 4/uur naar beneden hé!!!)
Arteara - 109k - 338m - Pos 174 - Racetijd: 21u40
Na Arteara was het ergste eindelijk achter de rug, maar zelfs nu zat lopen er niet meer in. Het parcours heeft zoveel geëist van lichaam en geest, dat het helemaal op was. Het waren nog vrij brede zandwegen en een droge rivierbedding richting kust - niet mooi meer, maar dat was niet meer van belang. Waarom de organisatie er 127.5k van gemaakt heeft ipv 125 is me nog steeds een raadsel, want die lus in Meloneras vond ik niet echt een meerwaarde. Mss overdag wel. Laatste km nog samen gewandeld met een andere stervende zwaan van de 85k. Zelden zo blij geweest een finish te zien. Nooit zo voldaan als leeg geweest tegelijkertijd.
Ben apetrots dat ik dit tot een goed einde gebracht heb!!!!
Finish Meloneras - 127.5k - 19m - POS 173 - Eindtijd: 25u08
Conclusie
127k was ingecalculeerd - de 8666 Hoogtemeters ook, alhoewel die voor ons heel moeilijk trainbaar blijven - het waren de wind, en vooral het type parcours en ondergrond die het LOODZWAAR hebben gemaakt!!! Quote van Belgisch Ultraloopicoon Luc De Jaeger-Braet: "Nooit was ik harder verrast over het parcours van een wedstrijd!!"
Het was een BEAUTIFUL MONSTER!!!!!!
Weer een stapje dichter bij de UTMB :)
Stats
1ste plaats Mannen - Grinius Gediminas - 14u23!!!!!! HELD
http://team.inov-8.com/transgrancanaria-2015/
6de plaats Mannen - Anton (Tony) Krupicka - 15u29
http://blog.ultimatedirection.com/transgrancanaria-125k-2015/
1ste plaats Vrouwen - Nuria Picas - 16u53!! 14de plaats overall!! BEEST
650 Starters / 262 opgegeven
PS Blijkbaar had het ziekenhuis van Maspalomas ook een topdag!! :)
127k was ingecalculeerd - de 8666 Hoogtemeters ook, alhoewel die voor ons heel moeilijk trainbaar blijven - het waren de wind, en vooral het type parcours en ondergrond die het LOODZWAAR hebben gemaakt!!! Quote van Belgisch Ultraloopicoon Luc De Jaeger-Braet: "Nooit was ik harder verrast over het parcours van een wedstrijd!!"
Het was een BEAUTIFUL MONSTER!!!!!!
Weer een stapje dichter bij de UTMB :)
Stats
1ste plaats Mannen - Grinius Gediminas - 14u23!!!!!! HELD
http://team.inov-8.com/transgrancanaria-2015/
6de plaats Mannen - Anton (Tony) Krupicka - 15u29
http://blog.ultimatedirection.com/transgrancanaria-125k-2015/
1ste plaats Vrouwen - Nuria Picas - 16u53!! 14de plaats overall!! BEEST
650 Starters / 262 opgegeven
PS Blijkbaar had het ziekenhuis van Maspalomas ook een topdag!! :)